Museum Jan Cunen

De naam van het museum is Jan Cunen. De kunst die wij in het Jan Cunen museum hebben mogen zien was van Gerco de Ruijter. Dat vond plaats op vrijdag 3 oktober het 2de uur (onder het ckv lesuur) in het Jan Cunen museum in Oss. Hier een recensie over het Jan Cunen museum. Het tentoonstellingsprogramma van het museum Jan Cunen is dynamisch en afwisselend, waardoor er bij ieder boek iets nieuws te ontdekken valt. Het museum bezit een prachtige collectie beeldende kunst, waaronder de grootste verzameling negentiende-eeuwse schilderkunst beneden de rivieren. Daarnaast toont het museum haar verrassende collectie moderne en hedendaagse kunst.

Het Jan Cunen museum is niet aangelegd om te gebruiken voor een museum. Het museum was oorspronkelijk gebruikt om als huis te gebruiken. Het is een gebouw uit de negentiende eeuw. Het is daardoor ook een gebouwd volgens die stijl. Van binnen zie je veel karakteristieke voorwerpen uit de negentiende eeuw. In het museum zijn veel schilderijen, Jan Cunen is de grondlegger van de collectie. Jan Cunen bereidde de collectie  uit met religieuze beelden, steekdracht, munten en penningen en andere archeologische vondsten. In het museum zie je een aantal schilderijen, die schilderijen zijn ingedeeld in verschillende ruimtes, dezelfde soorten schilderijen hangen bij elkaar. De inrichters hebben de schilderijen gesorteerd bij soort, en bij elkaar gehangen. Het Jan Cunen museum heeft niet echt een goede routing, er is namelijk geen verplichte looprichting. Je moet zelf uitzoeken hoe je door het museum loopt.

 

 In het museum gaat het  dit keer alleen maar om de kunstwerken van Gerco de Ruijter. De naam ‘Jan Cunen’ is heel toepasselijk want het is een museum die door Jan Cunen is gemaakt. Vandaar de naam Jan Cunen museum. Ik denk dat ze de ruimte zo hebben ingedeeld, zodat de bezoekers zelf mogen kiezen wat ze gaan bezichtigen. Ik denk niet dat dat iets te maken heeft met hun functie. De ordening van de presentatie is thematisch, want ze hebben kunstwerken met hetzelfde thema bij elkaar geplaatst. De inrichters van het museum verstrekken wel informatie over hetgeen dat tentoon is gesteld, dat doen ze door teksten over het schilderij langs het schilderij te plaatsen, ook hebben ze  koptelefoons hangen, waarmeer je kan luisteren en iets te horen krijgt over foto’s die achter elkaar worden afgespeeld in een bepaalde ruimte. De informatie die ze geven begrijp ik wel, want die informatie is aanvullend op de schilderij, en is leuker om te lezen/ luisteren.

 

Het doel van de opstelling is volgens mij het laten zien hoe de wereld er van boven af uit zien. Het museum Jan Cunen wil ook zijn publiek actief leren kijken naar de kunstwerken om de waardering voor het begrip van kunst en cultuur te bevorderen. Dat doen ze dit keer door kunstwerken van Gerco de Ruijter te plaatsen en collectie- en tentoonstellingsbeleid.

 

Voordat ik naar het museum ging verwachtte ik er niet zo heel veel van, want ik vind musea bezoeken moet heel leuk om te doen. Die verwachtingen klopte ook, want na het bezichtigen van het Jan Cunen museum, vind ik musea bezoeken niet leuker geworden. De kunstwerken die de meeste indruk op mij hebben gemaakt zijn toch wel de schilderijen die Gerco de Ruijter zelf heeft gemaakt en niet de kunstwerken die Gerco van Google earth heeft afgehaald, daarom spreken de zelfgemaakt foto’s mij toch wel het meeste aan. Ik vond het bezichtigen van het Jan Cunen museum niet echt zo leuk, omdat schilderijen mij niet zo aanspreken, en omdat er altijd op een saaie manier de schilderijen worden uitgelegd. Het museum sprak mij daardoor niet echt aan, omdat ik ook niet zo gesteld bent op een museum. Vooral de schilderijen/video van Google earth vond ik echt helemaal niet boeiend, omdat ik die zelf ook wel op Google kan zoeken, dus daar voor hoeft je geen kunstenaar voor te zijn vind ik. de schilderijen uit die met Gerco’s vlieger is gemaakt vind ik wel weer leuker om te bezichtigen, maar ook dat vind ik niet echt heel bijzonder om te zien. Wat ik wel goed vond is dat de schilderijen niet in een zaal stonden, maar in allerlei aparte ruimtes.

 

In het museum zijn er drie schilderijen die mij het meeste aantrekken.

Dit schilderij vind ik heel mooi, omdat je hier in Nederland zo’n doodlopende rotonde nooit ziet, waardoor ik het een leuke rotonde vind, en heel bijzonder. Dit is figuratief gemaakt, want je kunt heel goed zien wat het is / wat ermee bedoeld wordt. De foto heeft Gerco in Dubai gemaakt. Dit schilderij is polychroom, want er zijn twee overheersende kleuren. Je wordt er niet echt heel vrolijk van, maar het is wel heel mooi. Het licht komt van voren, dat kun je zien aan de schaduw van de lantarenpaal en de bomen. Je ziet in een oogopslag wat de kunstenaar met dit schilderij wou uitbeelden.

Dit schilderij vind ik ook wel mooi maar de vorige vind ik wel mooier. Dit is een figuratieve schilderij, want je ziet heel duidelijk dat het bomen zijn die van doven af zijn gefotografeerd. Deze foto is in Nederland gemaakt. Het is een monochroom schilderij, want er is maar één overheersende kleur, dat is de kleur groen. Je wordt er niet echt vrolijk van. Dit schilderij heeft ritme, omdat er allemaal de zelfde bomen zijn gefotografeerd. Je kunt heel goed zien dat er diepte in dit schilderij zit, dat kun je het beste zien aan de bomen aan de zijkanten van het schilderij. Je kunt in een oogopslag zien want voor schilderij dit is.

Dit is ook een schilderij die ik best mooi en bijzonder vind. Dit is een abstracte schilderij, want je zou niet in een oogopslag kunnen zien dat er bomen op de grond liggen om in de grond gezet te worden. Het is een polychroom schilderij, omdat er twee kleren worden gebruikt. Ook van dit schilderij wordt je niet echt vrolijk. Het licht komt van achteren, dat kun je zien aan de schaduw van de liggende bomen. Dit schilderij heeft ritme, omdat er vormen (de bomen) en lijnen (de sporen) worden herhaald. Je ziet niet echt een diepte in dit schilderij. Dit schilderij neemt wel wat meer tijd in beslag om het schilderij te snappen.